به کوشش: محمد کمالي نژاد




 

نام رايج:

خاکشي - خاکشير

نام عربي:

خُبه

نام هاي ديگر:

شفترک (شيرازي)، خاکشي (اصفهاني)، سلم بي، يا شلم بي (مازندراني)، شيوران (ترکي)

ماهيت:

تخمي ريزه و اندک طولاني و دو نوع مي باشد يکي ريزه و رنگ آن مايل به سرخي و طعم آن اندک مايل به تلخي و دوم از آن بزرگتر و رنگ آن سرخ مايل به تيرگي. نوع صغير آن يک ذرع و نيم نهايت دو ذرع و برگ آن طولاني شبيه به برگ جرجير (شاهي) و تخم آن در غلافي باريک رقيق که بر اطراف شاخه ها رسته است.

طبيعت:

صغير آن در اول دوم گرم و در اول تر و کبير آن در آخر دوم گرم

افعال و خواص:

مبهي و مشهي و مقوي معده و هاضمه و جهت گرفتگي آواز و نيکوئي رنگ رخساره و با شير مسمن و نيکو کننده رنگ رخسار و محرک باه خصوصاً با دو وزن آن شکر که ده روز بنوشند و چون ده روز هر روز دو مثقال آن را با چهار مثقال شکر سفيد کف نمايند صاحبان مزاج سوداوي را نافع است. جهت هيضه صفراوي با آب کاسني تازه مکرر به تجربه رسيده.

تحقيقات جديد:
ضد سرفه، مشکلات سينه، گرفتگي صدا، آسم، زخم گلو، مدر
***

بدل:

در تقويت باه و چاق کنندگي تودري (قدومه)

مضر:

در برخي افراد ممکن است ايجاد سردرد نمايد.

مصلح:

کتيرا (در سردرد).

مقدار شربت:

تا 15 گرم

بخشهاي قابل مصرف: دانه
منبع مقاله :
کمالي نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول